ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ Κ.Ε. ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

20 Μάρτιου 2012

Πολιτική ρευστότητα τῆς ἄρχουσας τάξης

Διαπιστώνουμε μεγάλη πολιτικὴ κινητικότητα μὲ τή δημιουργία νέων σχημάτων πέρα ἀπὸ τὰ καθιερωμένα πολιτικὰ κόμματα ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ν.Δ., ΛΑ.Ο.Σ., Κ.Κ.Ε., ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Δημοκρατική ᾿Αριστερά. Διαμορφώνονται νέα σχήματα ἢ ἐνδυναμώνονται ἄλλα μικρότερα προϋπάρχοντα· Οἰκολόγοι, ῞Αρμα Πολιτῶν, Δημοκρατική ᾿Αναγέννηση, ΑΝΤ.ΑΡ.Σ.Υ.Α., Χρυσή Αὐγή. ῾Η κατάσταση εἶναι ἐξαιρετικὰ ρευστὴ λόγῳ τῶν φυγόκεντρων τάσεων στὰ καθιερωμένα πολιτικὰ κόμματα. Διαμορφώνονται συλλογικότητες διαφόρων ἀποχρώσεων, ποὺ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν εἶναι πολιτικὰ κόμματα, συμβάλλουν στὶς ζυμώσεις καὶ στὴν κινητικότητα ποὺ ὑπάρχει σήμερα. ᾿Ενόψει τῆς διαφαινόμενης ἀποσύνθεσης τοῦ πολιτικοῦ σκηνικοῦ, ἡ οἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ ὀλιγαρχία τῆς χώρας, σὲ συνεννόηση μὲ τὰ διεθνῆ κέντρα ἐξάρτησης (Ε.Ε. - Η.Π.Α. - Δ.Ν.Τ.) ἐργάζεται γιὰ τὴ διαμόρφωση νέου πολιτικοῦ σκηνικοῦ Συμπολίτευσης/᾿Αντιπολίτευσης βολικοῦ καὶ ὑποτελοῦς.
Καλοῦμε τὸν ἑλληνικὸ λαὸ νὰ ἀπαγκιστρωθεῖ ἀπὸ τὸ πολιτικὸ σκηνικὸ, ποὺ στήνουν οἱ δυνάμεις τῆς ἐξάρτησης καὶ τῆς ὑποτέλειας.

῾Υπονόμευση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καί τῆς Δημοκρατίας

῎Ηδη ἔχει χαθεῖ σημαντικὸ μέρος τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας. ᾿Ακολούθησε ἡ νόθευση τῆς λειτουργίας τῆς Δημοκρατίας. ῾Η Κυβέρνηση Παπαδήμου εἶναι ἕνα χαρακτηριστικό σύμπτωμα. ῾Ο Λουκᾶς Παπαδῆμος δὲν ἔχει πολιτικὴ νομιμοποίηση. Είναι δοτός πρωθυπουργός. Κλήθηκε νὰ ἐφαρμόσει τὶς ἀποφάσεις τῶν διεθνῶν κέντρων ἐξάρτησης, ἔχοντας ἄλλωστε τὴν ἰδιότητα τοῦ διακεκριμένου μέλους τῆς «Τριλάτεραλ» (Τριμεροῦς). Κλήθηκε, ἐπίσης, νὰ συγκαλύψει τὶς ἀδυναμίες τοῦ πολιτικοῦ συστήματος ποὺ εἶναι ἀπαξιωμένο στὴ συνείδηση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Τὸ σύστημα θὰ ἐπιδιώξει τὴν περαιτέρω νόθευση καί ἐκτροπή τῆς δημοκρατίας καὶ τὴν ἀνάδειξη ἑνὸς αὐταρχισμοῦ νέου τύπου, μὲ στόχο τὴν τρομοκράτηση, τὸν ἐκφοβισμὸ καὶ τὴν παράλυση τῶν ἀντιστάσεων τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. ῾Η καλλιέργεια κλίματος ἀνασφάλειας καὶ ἀβεβαιότητας συμβάλλει τὰ μέγιστα στὴν κατεύθυνση αὐτή.

Τὸ χαράτσι τῆς Δ.Ε.Η. («Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε.») εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πρῶτα δείγματα τοῦ αὐταρχισμοῦ νέου τύπου·

1) ᾿Εκχωροῦνται δημόσια λειτουργήματα, ὅπως ἡ εἴσπραξη φόρων σὲ ἰδιῶτες, ὅπως στοὺς τελῶνες δυὸ χιλιάδες χρόνια πρίν.

2) ῾Η ἐκβιαστικὴ εἴσπραξη μὲ ἀπειλὴ διακοπὴς τοῦ ἠλεκτρικοῦ ρεύματος, βασικοῦ δημόσιου ἀγαθοῦ τοῦ κάθε πολίτη καὶ ἰδιαίτερα τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔχουν ἀνάγκη (ἀνήμποροι, γέροντες, ἄρρωστοι, παιδιά) εἶναι χαρακτηριστική. ῾Η φορολογία αὐτὴ παραπέμπει σὲ φορολογίες περιόδων Κατοχῆς. ᾿Εκτιμοῦμε ὅτι τὰ φαινόμενα αὐτὰ θὰ πολλαπλασιαστοῦν γιὰ νὰ μείνουν ὁ κάθε πολίτης καὶ ἡ κοινωνία γενικότερα ἀνυπεράσπιστοι καὶ ὑποταγμένοι. Πρόσχημα γιὰ ὅλο καὶ περισσότερες ἐκτροπὲς ἀπὸ τὴ συνταγματικὴ ὁμαλότητα καὶ τὴ δημοκρατικὴ νομιμότητα θὰ εἶναι ἡ ἀνάγκη νὰ συγκεντρωθούν χρήματα, προκειμένου νὰ ἐξυπηρετηθοῦν τὰ τοκογλυφικά δάνεια καὶ οἱ διεθνεῖς ὑποχρεώσεις τῆς χώρας (ἐπιβαλλόμενες καί καταχρηστικές). ῎Αλλο δεῖγμα παρέκκλισης ἀπὸ τὴν ὁμαλότητα εἶναι ἡ αὐξανόμενη συχνότητα μὲ τὴν ὁποία ἡ κυβέρνηση Παπαδήμου καταφεύγει σὲ πράξεις νομοθετικοῦ περιεχομένου, παρακάμπτοντας τὴ Βουλή.

᾿Επίθεση κατά τῆς Δημοκρατίας καὶ νέου τύπου αὐταρχισμὸ ἀποτελεῖ ὁποιαδήποτε πρόταση ὁδηγεῖ στὸν περιορισμὸ τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς χώρας καὶ ἰδίως ἡ ἐπιβολή ξένων ἐπιτρόπων μὲ ἀποφασιστικὲς καὶ ἐκτελεστικὲς ἁρμοδιότητες· καθὼς ἐπίσης, καὶ ἡ δημιουργία τοῦ εἰδικοῦ λογαριασμοῦ, στὸν ὁποῖο θὰ κατατίθενται τά δημόσια ἔσοδα γιὰ τὴν κατὰ προτεραιότητα ἐξυπηρέτηση τῶν Δανειστῶν μας, σὲ σχέση μὲ τὶς βασικὲς ἀνάγκες τῶν πολιτῶν καὶ τῆς χώρας, τίς ὁποῖες κατοχυρώνει τὸ Σύνταγμα.

Καταγγέλλουμε ὡς πρωτοφανῆ βαρβαρότητα στὶς μέρες μας νὰ ἱκανοποιοῦνται, καὶ μάλιστα μὲ νομοθετικὴ ρύθμιση, οἱ ἀσύδοτοι τοκογλύφοι κατὰ προτεραιότητα καὶ νὰ μπαίνει σὲ δεύτερη μοίρα ὁ λαός, ποὺ ὁδηγεῖται στὴν πείνα καὶ στὴν ἐξαθλίωση. Τολμοῦν, μάλιστα, νὰ ἀπαιτοῦν ἡ σχετικὴ διάταξη νὰ περιληφθεῖ στὸ Σύνταγμα τῆς χώρας... Οἱ ἀστοχριστιανοί Χριστιανοδημοκράτες τῆς Δύσης, ἐμπνευστὲς αὐτοῦ τοῦ νεοβαρβαρισμοῦ, οὐδεμία σχέση ἔχουν πλέον, οὔτε μὲ τὸ Χριστιανισμό, οὔτε μὲ τὴ Δημοκρατία καὶ ἐπιβάλλουν μιά νέου τύπου Κατοχή. ᾿Ενδεικτικὴ περίπτωση εἶναι ἡ ἱστορικὴ ἐμπειρία στὴ Δανία, τὴν περίοδο 1940-1943 τῆς ναζιστικῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς. Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ χώρα αὐτὴ ἦταν ὑπὸ πλήρη στρατιωτικὴ κατοχή, ἡ Βουλὴ καὶ τὰ προϋπάρξαντα κοινοβουλευτικὰ κόμματα λειτουργοῦσαν «κανονικά», ἐνῶ διενεργήθηκαν καὶ «ἐλεύθερες» ᾿Εκλογές.

᾿Ανατροπή τοῦ πολιτικοῦ κατεστημένου

Πρώτη προτεραιότητα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ γιὰ νὰ σπάσει ο φαῦλος κύκλος εἶναι ἡ πλήρης καὶ συθέμελη ἀνατροπὴ τῶν ντόπιων κατεστημένων πολιτικῶν κομμάτων τῆς Μεταπολίτευσης, ποὺ ἀφοῦ μᾶς ὁδήγησαν στὴν κρίση, μετεξελίσσονται σὲ διαχειριστές της καὶ μᾶς ὁδηγοῦν σὲ ὅλο καὶ μεγαλύτερη καταστροφή.
Κυρίαρχη εἶναι ἡ εύθύνη τοῦ δικομματισμοῦ ἐξουσίας, ποὺ δημιούργησε τὸ πελατειακὸ κράτος καὶ κατασπατάλησε τοὺς πόρους τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀπὸ ἀνικανότητα εἴτε συνειδητά πρὸς ὄφελος τῆς πολιτικοοικονομικῆς κλεπτοκρατίας εἴτε τοῦ ξένου κεφαλαίου, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε ὑποτελής καὶ ὑπηρέτης (βλέπε ὣἂὸἣὸὃὖ καὶ ἄλλες μίζες, ὧν οὔκ ἔστι ἀριθμός).

Μεγάλη ὅμως εἶναι ἡ εὐθύνη καὶ τῶν ἄλλων, ἀντιπολιτευόμενων κομμάτων τῆς κεντρικῆς πολιτικῆς σκηνῆς. Βεβαίως καὶ τῶν κομμάτων τῆς ᾿Αριστερᾶς, τά ὁποῖα δέν ἀνταποκρίθηκαν στὸν ἱστορικό τους ρόλο, ἀλλά ἀπενταντίας, μετεξελίχθηκαν σέ ἐνσωματωμένα συστημικά καὶ ἄρα καθεστωτικά κόμματα, πού μαζί μέ τά κυρίαρχα κόμματα τοῦ δικομματισμοῦ νέμονταν καὶ αὐτά μέρος τῆς πίτας, τόσο τῆς ἐξουσίας ὅσο καὶ τῶν πολυδαίδαλων διαδρομῶν τοῦ χρήματος, σέ συλλογικό ἀλλά καὶ διαπροσωπικό ἐπίπεδο. ᾿Ακολούθησαν τὶς ἴδιες ἀκριβῶς πρακτικὲς —μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις— ὅταν εἶχαν πρόσβαση στὴν ἐξουσία· στὴν Τοπικὴ Αὐτοδιοίκηση, στὰ Πανεπιστήμια, στοὺς ἐπαγγελματικοὺς χώρους. Καλλιέργησαν μιὰ νοοτροπία ἄγονου κρατισμοῦ καὶ στενόμυαλης συντεχνιακῆς πρακτικῆς. ῎Οχι μόνο δὲν ἀποτελοῦν φορεῖς ἀμφισβήτησης τοῦ συστήματος, ἀλλὰ ἐξελίχθηκαν σὲ συστημικὲς δυνάμεις καὶ κατ᾿ ἐπέκταση μέρος τοῦ προβλήματος ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ χώρα. ῞Ολα τά κόμματα αὐτά δέν μποροῦν νά ἀποτελέσουν λύση στό πρόβλημα τῆς χώρας καὶ τοῦ λαοῦ μας. Εἶναι τά ἴδια μέρος τοῦ προβλήματος καὶ ὄχι λύση του.

᾿Ανάγκη νέων πολιτικῶν δυνάμεων

Τὸ πολιτικὸ κενὸ, ποὺ ἀφήνουν οἱ κατεστημένες πολιτικὲς δυνάμεις, πρέπει ἐπειγόντως νὰ καλυφθεῖ, διότι ἀνοίγει ὁ δρόμος σὲ δυνάμεις ποὺ θὰ καπηλευθοῦν τὴν άπαξίωση τοῦ πολιτικοῦ συστήματος, γιὰ νὰ υποτιμήσουν στὴ συνείδηση τοῦ λαοῦ τὴ δημοκρατικὴ νομιμότητα καὶ ἐν γένει τὴν πολιτικὴ δημοκρατία ὡς ἀκρογωνιαῖο λίθο τῆς σύγχρονης κοινωνίας μας.
᾿Ανοίγει ἐπικίνδυνα ὁ δρόμος, τόσο τῶν δυνάμεων τῆς ᾿Ακροδεξιᾶς, ὅσο καὶ ἐκείνων τῆς ἄκρας ᾿Αριστερᾶς, ποὺ τάσσονται ὑπὲρ τῆς βίας καὶ τῆς δημοκρατικῆς ἐκτροπῆς, νὰ προωθήσουν καὶ νὰ καταξιώσουν τὶς ἀπόψεις τους, ἐξαιτίας τῆς ἀπελπισίας τοῦ κόσμου καὶ τῶν ἀδιεξόδων. ῾Ο χρόνος λειτουργεῖ εἰς βάρος μας. ᾿Εὰν συνεχισθεῖ ἡ σημερινὴ πορεία τῶν πραγμάτων, οἱ συνέπειες γιὰ τὴ Χώρα θὰ εἶναι καταστροφικὲς καὶ γιὰ τὶς ἑπόμενες γενιές, εἴτε ἐντὸς εὐρώ, εἴτε μὲ τὴν ἔξοδο τῆς χώρας ἀπὸ αὐτὸ, στὴν ὁποία θὰ ὁδηγηθοῦμε ἔτσι καί ἀλλιῶς, ἐφόσον οἱ ἰσχυροὶ διασφαλίσουν τὸ έλάχιστο δυνατὸ κόστος ἀπὸ τὴ δική μας ἀποχώρηση (ἑκούσια ἢ ἀκούσια). ῎Ετσι ἡ ῾Ελλάδα θὰ ἀπομονωθεῖ καὶ θὰ παραμείνει «μοναδικὴ περίπτωση» στὴν Εὐρώπη, ὅπως ἀρέσκεται νὰ ἐπαναλαμβάνει ἡ ῎Ανγκελα Μέρκελ.
Τὸ δεύτερο Μνημόνιο ἐπιβλήθηκε ἀπὸ τοὺς Δανειστὲς καὶ ψηφίστηκε κάτω ἀπὸ ἀπὸ τὸ ἐκβιαστικὸ ψευτοδίλημμα τῆς ἐπιλογῆς ἀνάμεσα στὴ βέβαιη χρεοκοπία καὶ στὴν πιθανὴ σωτηρία. ῾Η Κυβέρνηση ὄχι μόνο δὲν διαπραγματεύθηκε, ἀλλὰ ἔγινε καὶ φερέρωνο τοῦ ἐκβιασμοῦ τῶν πιστωτῶν πρὸς τὸν ἑλληνικὸ λαό. Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι ἡ σκανδαλώδης κατάργηση τοῦ ᾿Οργανισμοῦ ᾿Εργατικῆς Κατοικίας καὶ τῆς ᾿Εργατικῆς ῾Εστίας, ποὺ ἔλαβε δημοσιότητα μετὰ τὴν ψήφιση τοῦ Μνημονίου, ἀντί, ὡς ἐπιβαλλόταν, νά γίνει ἐξυγίανση τοῦ ὀργανισμοῦ ἀπό τήν κακοδιαχείριση.

Τὸ νέο Μνημόνιο ὁδηγεί σὲ ὅλο καὶ πιὸ βαθιὰ ὕφεση τὴ χώρα, καὶ καταστρέφει τήν ἐναπομείνουσα πραγματική οἰκονομία, ἀλλά καὶ διαλύει ὅ,τι ἀπέμεινε ἀπὸ τὸ κοινωνικὸ κράτος. Εἶναι μαθηματικὰ βέβαιο ὅτι οἱ θυσίες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ θὰ πᾶνε χαμένες μὲ τέτοια πολιτική. ῾Η ἀποτυχία τῶν μεθόδων τοῦ πρώτου Μνημονίου ἔπρεπε νὰ εἶχε ὁδηγήσει σὲ ἀλλαγὴ στρατηγικῆς. Κατὰ συνέπεια, ἡ ἐμμονὴ τῆς Ε.Ε. καί τοῦ Δ.Ν.Τ., στήν ἴδια πολιτική δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι ἐνσυνείδητα τιμωρητικὴ γιά τούς ῞Ελληνες καὶ καταστροφική. ῾Η ῾Ελλάδα ἔχει ἐξελιχθεῖ, μὲ πρόσχημα τὴν κρίση χρέους, σὲ πειραματικὸ ἐργαστήρι ἀποδόμησης τοῦ κοινωνικοῦ κράτους, ἐνσυνείδητης ἐξαθλίωσης τῶν μεσαίων καὶ χαμηλῶν κοινωνικῶν στρωμάτων, ἀναδιανομῆς τοῦ πλούτου ὑπὲρ τῶν ἰσχυρῶν καὶ ὑπονόμευσης τῆς λειτουργίας τῆς δημοκρατίας καὶ τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας τῆς χώρας.

῎Ηδη, ἡ ῾Ελλάδα λειτουργεῖ ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ ἐργαστήρια ἑνὸς καθεστῶ-τος «μεταδημοκρατίας», τὸ ὁποῖο προετοιμάζεται νὰ ἐπιβληθεῖ σε ὅλο τὸν πλανήτη. ᾿Επισήμως, ὁ λαὸς ἐρωτᾶται, ἀλλὰ οἱ ἐπιλογὲς ποὺ τοῦ ἐπιτρέπονται πρέπει νὰ εἶναι σύμφωνες μὲ τὶς ἐπιθυμίες τῶν διεθνῶν οἰκονομικῶν, καὶ ὄχι μόνο, παραγόντων, τῶν ἰθυνόντων τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων, καθώς καὶ τῶν ντόπιων ἐκπροσώπων τους.

᾿Ανάγκη νέας πολιτικῆς

῎Ετσι, ἡ Ε.Ε. ἀποδεικνύεται ἐπικίνδυνη γιὰ τὰ ἐθνικά μας συμφέροντα καὶ γιὰ τὴν προκοπή τοῦ λαοῦ μας, ἀφοῦ καὶ ἐπισήμως οἱ χῶρες τῆς εὐρωπαϊκῆς περιφέρειας μετατρέπονται σὲ ἐξαθλιωμένα προτεκτοράτα τῶν ἰσχυρῶν. ῾Η Χ.Δ. εἶχε ἐξαρχῆς ἀμφισβητήσει τὴν ἔνταξη στὴν τότε Ε.Ο.Κ. καὶ διακηρύξει ὅτι ἡ πορεία αὐτὴ δὲν ἀποτελεῖ μονόδρομο. Κατὰ συνέπεια, ἐφόσον ἐπικράτησε ἡ ἀσυδοσία τῶν ἀγορῶν καὶ ἡ Ε.Ε. ἐξελίχθηκε σὲ μιὰ ζώνη ἐπικυριαρχίας τῶν ἰσχυρῶν καὶ μειωμένης κυριαρχίας τῶν χωρῶν τῆς περιφέρειας, ἐπιβάλλεται νὰ ὑπάρξει ἡ ἐπεξεργασία μιᾶς στρατηγικῆς ἐξόδου τῆς Χώρας ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ ῞Ενωση. ῾Η χώρα εἶναι ἀνάγκη νὰ μπορέσει νὰ ἀνασυνθέσει στοιχειωδῶς τὸν παραγωγικό της ἱστὸ καὶ ἀφετέρου νὰ δημιουργήσει εὐνοϊκὲς πρὸς τοῦτο γεωπολιτικὲς συνθῆκες. Γιατί, μέ τὶς παροῦσες συνθῆκες, μὲ τὴ χώρα μας ἐξαρτημένη ἀπὸ τὶς εἰσαγωγὲς καὶ χωρὶς ἐπάρκεια ἐγχώριων ἀγαθῶν καὶ μὲ ἀνοικτὰ μέτωπα στὰ ἐθνικὰ θέματα, θά πρέπει νά ἐπανακτιμήσουμε καὶ νά ὀργανώσουμε μεθοδικά τίς σχέσεις μας μέ τοὺς διεθνεῖς συνασπισμοὺς κρατῶν, τοὺς διεθνεῖς ὀργανισμούς καὶ εὐρύτερα τίς διεθνεῖς μας σχέσεις, ἰδίως ὅσο μετέχουν ἢ προβλέπεται νὰ μετάσχουν σὲ αὐτοὺς ὅλες οἱ ὑπόλοιπες γειτονικές μας χῶρες.

Προτεραιότητα γιὰ τὴ σωτηρία τῆς Χώρας εἶναι ἡ καταγγελία τῶν Δανειακῶν Συμβάσεων καὶ τῶν Μνημονίων μὲ ταυτόχρονη ἀναστολὴ τῶν πληρωμῶν τῶν Δανειστῶν μας γιὰ ὁρισμένο διάστημα, τὸ ὁποῖο θὰ διασυνδεθεῖ μὲ συγκεκριμένους δεῖκτες ἐπανεκκίνησης τῆς Οἰκονομίας μας (π.χ. ἀναστροφὴ τῶν δεικτῶν τῆς ὕφεσης καὶ ἐπιστροφὴ στὴν ἀνάπτυξη, μείωση τῆς ἀνεργίας, μείωση τοῦ δείκτη τιμῶν, κ.λπ.). Χωρὶς αὐτὸ τὸ μέτρο εἶναι ἀδύνατον ἡ χώρα νὰ καλύψει τὶς δραματικὲς κοινωνικές της ἀνάγκες (νεόπτωχοι καὶ ἀνεργία) καὶ νὰ ἀνακόψει τὴ ραγδαία καταστροφὴ τῆς πραγματικῆς οἰκονομίας της. Εἶναι ἐθνικὴ ἀνάγκη νὰ ἀναδειχθοῦν νέες πολιτικὲς δυνάμεις, ποὺ θὰ διαπραγματευθοῦν στὴν παραπάνω βάση μὲ τὴν Ε.Ε., τὴ διεθνῆ κοινότητα καὶ τοὺς Δανειστές. ῾Η χώρα μας νομιμοποιεῖται πλήρως νὰ ἀπαιτήσει ἀπὸ τοὺς εὐρωπαϊκοὺς θεσμοὺς τὴν ἔμπρακτη ἀλληλεγγύη τῶν κρατῶν καὶ λαῶν τῆς Εὐρώπης, διότι οἱ ἰσχυροὶ τῆς Ε.Ε. καὶ τοῦ Δ.Ν.Τ. εἶναι συνυπεύθυνοι μὲ τοὺς ἐδῶ ὑποτελεῖς τους γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι πῆγαν χαμένες οἱ θυσίες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἐδῶ καὶ δύο χρόνια, ἀφοῦ αὐτοὶ ἐπέβαλαν τὰ ἀπαράδεκτα Μνημόνια καὶ τὶς Δανειακὲς Συμβάσεις μὲ τὰ ἄγονα καὶ καταστροφικὰ μέτρα τους.

Οἱ τελευταῖες ἐξελίξεις δείχνουν ὅτι τίποτα δὲν εἶναι δεδομένο γιὰ τὴν πορεία τῆς χώρας. ῞Ολα τὰ ἐνδεχόμενα, ἀκόμα καὶ τῆς ἀσύντακτης χρεωκοπίας καὶ τοῦ ἐξαναγκασμοῦ τῆς χώρας νὰ ἀποχωρήσει ἀπὸ τὸ εὐρὼ καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴ ῞Ενωση, εἶναι πιθανά, ἀνάλογα μὲ τὸ ποιὰ ἀπὸ τὶς ἀντιμαχόμενες τάσεις τοῦ εὐρωπαϊκοῦ κατεστημένου ἐπικρατήσει. Κατὰ συνέπεια, ὅπως ἐκεῖνοι ἀνοικτὰ προετοιμάζονται γιὰ ὅλα τὰ ἐνδεχόμενα, τὸ ἴδιο καλεῖται νὰ πράξει καὶ ἡ νέα πολιτικὴ ἡγεσία τῆς χώρας· Νὰ ἐκπονήσει ἐναλλακτικὰ σχέδια γιὰ τὴν ὀργανωμένη ἀντιμετώπιση ὁποιασδήποτε ἐξέλιξης, ἀντὶ νὰ τρομοκρατεῖ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ μὲ τὰ ἐκβιαστικὰ διλήμματα. ῾Ο ἑλληνικὸς λαός, ὅταν ἀναληφθοῦν τέτοιου εἴδους πρωτοβουλίες ἀπὸ μιὰ νέα πολιτικὴ ἡγεσία καὶ ἕνα ἀνανεωμένο πολιτικὸ προσωπικὸ, ἀπεξαρτημένα ἀπὸ τὴ συνενοχὴ μὲ τὸ παρελθόν, πρέπει νὰ εἶναι ἑνωμένος καὶ ἕτοιμος γιὰ ὅλα τὰ ἐνδεχόμενα, γιὰ τὴ νικηφόρα ἀντιμετώπιση τῆς περιπέτειας ποὺ περνᾶ ὁ τόπος. ῾Ο δρόμος γιὰ τὴν ἐλευθερία, τὴν ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία, τὴ διασφάλιση τῆς δημοκρατίας, τὴν κοινωνικὴ δικαιοσύνη, τὴν ἀνόρθωση τῆς οἰκονομίας τοῦ παραγωγικοῦ ἱστοῦ τῆς χώρας καὶ τήν πολιτιστική ἀναγέννηση, μπορεῖ νὰ εἶναι «ὁδὸς στενὴ καὶ τεθλιμμένη». Πρέπει ὅμως νὰ ἐμπνευσθοῦμε, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, ἀπὸ τὴν ἀποφασιστικὴ καὶ ἀποτελεσματική ἀντίσταση τοῦ κυπριακοῦ ῾Ελληνισμοῦ στὴν ἐπιβολὴ τοῦ σχεδίου ᾿Ανὰν, ποὺ εἶχαν χαλκεύσει οἱ ἰσχυροὶ τοῦ κόσμου.

῾Η Χ.Δ. πρέπει νὰ διατηρήσει ἐπικοινωνίες μὲ ὅσες συλλογικότητες τὴ συνδέει κοινὴ γλώσσα ἐπικοινωνίας καὶ ἕνα ἐλάχιστο θέσεων κοινὰ ἀποδεκτῶν. Στόχος αὐτῆς τῆς ἐπικοινωνίας ἡ συμβολή στὴ διαμόρφωση νέων πολιτικῶν δεδομένων, ποὺ νὰ προσεγγίζουν τὸ πνεῦμα μας καὶ ἑνὸς λαϊκοῦ κινήματος ἀντίστασης μὲ πολιτικὰ καὶ κοινωνικὰ χαρακτηριστικά στοὺς πιὸ κάτω ἄξονες·

1. Καταγγελία τῶν δυνάμεων ἐκείνων, ποὺ εἶναι ὑπὲρ τῆς ὑποτέλειας τῆς χώρας, εἴτε σήμερα ἀνήκουν στὴ Συμπολίτευση, εἴτε στὴν ᾿Αντιπολίτευση.

2. ᾿Αμφισβήτηση καὶ ἀνατροπὴ τοῦ κυρίαρχου κοινωνικοῦ καί πολιτικοῦ συστήματος, ποὺ ὁδήγησε τὴ χώρα μας στὴν καταστροφή καὶ τήν ἑλληνική κοινωνία σέ παρακμή.

3. ᾿Ανάπτυξη δικτύων κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης καὶ ἀρωγῆς στούς ἀδυνάτους, ὥστε νά διασφαλιστοῦν ἡ κοινωνική συνοχή καὶ οἱ ἀντοχές τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας.

4. ᾿Ανάδειξη νέων πολιτικῶν δυνάμεων καὶ νέου πολιτικοῦ προσωπικοῦ, ἀπεξαρτημένων ἀπό τήν συνενοχή μέ τό παρελθόν, πού θά ἀναλάβουν τήν διακυβέρνηση τῆς χώρας, καὶ θά τήν ὁδηγήσουν σέ ἐπανεκκίνηση καὶ νέα ἱστορική πορεία.

5. ῞Ενα νέο ὅραμα, πού νά ἐμπνέεται ἀπό τό ριζοσπαστικό μήνυμα τοῦ Χριστιανικοῦ Κοινωνισμοῦ γιά τήν ἀναγέννηση καὶ προκοπή τοῦ τόπου, στὴ βάση τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης, τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας καὶ τῆς διασφάλισης τῆς λειτουργίας τῆς δημοκρατίας.